In het nu

In het nu

Vorige week keek ik bij een relatiebijeenkomst van mijn werk, naar een presentatie waaronder een promotievideo van een groot bedrijf. Beelden van knappe lachende mensen, vrienden die elkaar omhelzen, die selfies met elkaar nemen voor watervallen, proostende bejaarden met vuurwerk op de achtergrond, gezinsgeluk en kwispelende honden. "Wij maken ervaringen mogelijk, want uiteindelijk gaat het allemaal om het 'nu'" vertelde de voice-over. De volgende sheet in de presentatie gaf een hele reeks cijfers weer, waaronder het aantal leden, de jaaromzet en het geld dat er allemaal in omgaat. Ik lette toen niet meer zo goed op, want de zin over het 'nu' weergalmde nog in mijn hoofd. Draait het nu verdomme ook bij grote bedrijven al om het 'nu'?

Het voelde als heiligschennis dat een groot conglomeraat als zij het voor mij zo dierbare 'nu' misbruikte voor hun eigen gewin. Gaat het ze werkelijk om het 'nu', de onmiddelijkheid van het moment, het werkelijke bewustzijn, of is hun enige maatstaf voor vooruitgang nog steeds 'meer van alles in de toekomst' en gebruiken ze de hipheid van 'leven in het moment' voor een hogere omzet? Snel liet ik mijn overpeinzingen los, en dat koste niet meer dan een diepe ademteug en een zucht waarbij ik alles wat ik niet nodig had, losliet. Net zoals op de mat: "Adem diep in, en laat alles los wat je niet meer kan gebruiken, alles wat jou niet meer dient." Waarom peinzen over dingen die je niet in de hand hebt? Het werkt.

Het doet er namelijk niet toe, wat hun beweegredenen zijn, het is eigenlijk al heel mooi dat ze de boodschap verkondigen. Het leven in het nu, daar zijn zoveel boeken over geschreven en sinds 'carpe diem' is er niemand die niet in het nu wil leven. Meer wil genieten van het moment, gedachten wil loslaten voor minder stress en een gelukkiger gevoel. Hoe dat dan allemaal kan, leer en ervaar je bij yoga. En dat gevoel gunnen we iedereen, toch?