Mallorca. Dertig graden. Zon. Uitzicht over bergen en heuvels met in het dal een dorpje met kleine bootjes in de haven. Overal om ons heen grazende schapen met koeienbellen, tjilpende vogeltjes, en… stilte. Een enorm huis waar je in verdwaalt. Een zwembad, strandstoelen, ijskoffie en overal kannen water vol met munt, citroen, tijm.

Welke rugzak we dragen, vraagt Barbara. En we begrijpen natuurlijk allemaal meteen waar ze het over heeft. We zitten op het stenen terras rond het zwembad. Net aangekomen in Mallorca en we duiken in het diepe. In het speciale opschrijfboekje dat we krijgen noteren we alles wat we van onze schouders af willen gooien en achter ons willen laten.  

En wat ligt er voor je? We denken na en schrijven in stilte. Op het moment dat we onze geschiedenis en onze toekomst veilig hebben opgeborgen in het notitieboekje belanden we in het hier-en-nu. We kunnen ons nu met een gerust hart concentreren op het heden. Dat gaan we deze week namelijk doen. Geen verwachtingen van deze week, geen doelen, geen resultaat. Het kunnen loslaten van gedachten, de mind, is de ultieme yoga.

 Zonsondergang, zonsopgang. Citroenbomen, karpers in een vijver, bergwandelingen. Glasnoedels in amandel-pindasaus met biet, bosuitjes en granaatappelpitjes en een salade van tomaat, kappertjes, rode ui, boterboontjes, kikkererwten en munt. Verwondering, verrukking.

De rust. Het is bijna ongemakkelijk. Niks hoeven, nergens hoeven zijn, niemand die ook maar iets van je verwacht behalve je aanwezigheid bij de weldadige yoga lessen, de lunch en het diner. De stilte fluistert me in mijn oor, bijna beschuldigend: ‘Mag jij wel rusten, moet jij niet iets?’ Nee zeg! We hoeven helemaal niets. Alleen maar in de zon liggen, lezen, schrijven, of niksen, liggen, kletsen, ‘in het nu zijn’. Dat is een rare opdracht! We zijn allemaal zo gewend alleen maar bezig te zijn, dat de verplichte rust ongewoon aanvoelt. We kunnen stress als levensstijl hier loslaten. Nergens over denken, het verleden en de toekomst laten voor wat het is, en het NU volledig omarmen.

 Inspirerende gesprekken op de bank op het terras. Courgette van de grill met Parmezaan, manchego en tomaat en een salsa verde van guacamole, padrónpepers en cashew. Yoga nidra voor het slapen gaan. Een hemelbed. Voldoening.

 Nou nou, hoor ik je denken, is ontspannen zo’n opgave dan? Ja, bijna wel. We zijn zo goed geworden in het leveren van inspanningen dat we vergeten zijn dat die alleen geleverd kunnen worden als er aan de andere kant van de balans een flink stuk ontspanning hangt. Blijkt deze Yoga retreat dus ineens niet bepaald een overdreven luxe te zijn. Nee, deze yoga retreat is bittere noodzaak!

Nagloeien van een dag in de zon, verwarmd worden door de asana's. Cocktails van vers sap en spuitwater. Verse ravioli met ricotta en noten. De zeven chakra’s en dertig zonnegroeten achter elkaar. 

 Kun je een voorsprong nemen op ontspanning? Een extra portie zodat je ‘er voorlopig weer tegenaan kan’? Helaas. Je kunt misschien wat inspanning betreft in de overdrive zitten, zo werkt het niet met ontspanning. De waarheid is dat het eigenlijk een hele tijd duurt voordat je die staat van diepe ontspanning hebt bereikt. Je kan misschien wel op commando inspanningen leveren, op commando ontspannen lukt niet. Dat is hard werken en dat is wat we hier doen! 

Ontspannen is de actieve vorm van een werkwoord. Ik schaar ontspannen dus onder de activiteiten waar je tijd voor moet vrijmaken, over na moet denken. Wat werkt voor mij? Wat heb ik nodig? Wat wil ik, ik alleen? Ontspannen om vanuit daar yoga te beoefenen, erover te leren, om te ademen, te mediteren. Maar ook te praten, te lachen, gewoon te genieten. Een balans van inspanning en ontspanning tegelijk.  Ga maar gewoon mee volgend jaar. 

Trust me, dat is hard nodig hoor, tegen die tijd! 

Namasté