We sloten de Detox week in april af met een duik in zee. Ik vreesde die duik al de hele week. Het zou de afsluiting zijn van een week vol heerlijke yoga en vooral bewustzijn omtrent eten en drinken (geen suiker, koffie en alcohol), schermgebruik (even uitstellen die Netflix verslaving) en energie slurpers zoals overwerk of nu.nl op je mobiel.  Elke ochtend stonden we om 07:00 uur al in de downward facing dog en wrongen we onszelf als vaatdoekjes in alle mogelijke gedraaide houdingen. Alles om die ingewanden te stimuleren de gifstoffen af te voeren. Want dat is Detox. Barbara was hierbij onze grote stimulans; geen probleem om jezelf ?s ochtends dubbel te vouwen toch? En vegan eten maakt je licht in lijf en leden en dat willen we! Na de yoga wachtte ons een heerlijk vers sapje en een bonbon van cocos, dadels en cacao. Een echte beloning. 

De duik zou ook zeker een beloning worden, want kou is een probaat middel tegen ongezondheid, dus dat was zonder twijfel de kers op de taart na de Detox week. Daar gingen we op de laatste dag, in 10 graden Celsius met zuidwestenwind en met niet meer om het lijf dan een bikini, het strand op. Ik vreesde dat mijn oren eraf zouden vriezen. Dit kon onmogelijk gezond zijn, zei een stemmetje in mij. Bibberend liepen we op het water af, de schuimkoppen tegemoet. Het leek herfst, nee, winter. Het water verlamde mijn lichaam en ik voelde niets meer. Maar ineens steeg er een gedachte op in mijn hoofd, die het stemmetje wegduwde.

Wat als ik nou deed alsof het zomer was, dan werd het vast al een stukje minder erg. Eigenlijk voelde het best heel verfrissend, wel bijna pijnlijk, maar als ik gewoon bleef doorademen was het best te doen. De marteling waar ik zo tegenop had gezien, werd er eentje met een doekje eromheen, iets zachter. Omdat ik anders dacht. Geloof me, ik zeg dit niet omdat ik na een week detoxen helemaal zen was. Het overkwam me. Een oergevoel dat dit goed was, kwam over me heen en ik kikkerde ervan op. Ik liep verkleumd maar vol energie het koude water uit. Ik voelde mijn voeten niet meer, maar het maakte niets uit.