Wist je dat ie-de-reen onzeker is, of onzekerheid kent? Nee echt, geen uitzonderingen. Niemand, echt niemand denkt de hele dag; wat ben ik toch fantastisch, evenwichtig, gelukkig. We kijken naar elkaar alsof de ander het zo goed voor elkaar heeft en je er zelf schril tegen afsteekt. Maar het besef dat iedereen van tijd tot tijd onzeker is, creëert ruimte en compassie voor jezelf.

Laten we een voorbeeld nemen. Ik werk al jaren in de entertainment en heb grote artiesten ontmoet. Celine Dion wilde de meet&greet volgens een vast patroon laten verlopen (handje, foto, wegwezen) omdat ze zich anders geen houding wist te geven tussen de fans. Cindy Lauper wilde eerst een uur in de make-up en alleen van links gefilmd worden door RTL Boulevard. Boy George sprak in zijn kleedkamer eens over zijn tijd als drugsverslaafde omdat hij het allemaal niet meer zag zitten. Shakira verdwaalde op weg naar het podium in Ahoy in Rotterdam, waar ik haar tegen het lijf liep. Ze kwam tot mijn middel. Ik kwijlde, want wat ziet zij er goed uit zeg. Maar wie zegt dat zij toen niet dacht: ‘Was ik maar wat centimeters langer?’. En dan de Ierse singer-songwriter Luka Bloom die twijfelt over het nut van het doorgaan met het schrijven van zijn (magistrale) songs. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Iedereen is onzeker. Over zijn uiterlijk, zijn keuzes, zijn leven, wat dan ook. Dus misschien is het maar beter om weer even terug te gaan naar die compassie, lief te zijn voor jezelf. Een strandwandeling te maken en te aarden. Een goed gesprek te hebben met vrienden, over het leven en al het andere. En bijvoorbeeld een extra yogales te volgen en dan gewoon jezelf te zijn. Want shoppen om je beter te voelen, dat kan altijd nog.